Repertuar

Jedna z najzabawniejszych teatralnych komedii ostatniego półwiecza w nowym przekładzie i adaptacji niezrównanego Bartosza Wierzbięty, który genialnie spolszczył „Shreka”!

Maks nie ma żadnych problemów z życiem uczuciowym, dopóki grafik lotów jego trzech niewiedzących o sobie nawzajem narzeczonych-stewardess, pewnego dnia się nie pokryje… Miłosny czworokąt uzupełniają przyjaciel głównego bohatera i rezolutna rosyjska gosposia, tym bardziej komplikujący akcję, im bardziej starają się ją rozplątać.

Sztuka wpisana do księgi Guinessa za rekordową ilość wystawień i wyróżniona prestiżową nagrodąTony Award, bawi nieustannie publiczność pod każdą szerokością geograficzną!

Autor:
Donald Churchill

Reżyseria:
Paweł Pitera

Scenografia i kostiumy:
Barbara Ferlak

Obsada:
Bożena Borek,
Paulina Fonferek (gościnnie),
Krzysztof Kluzik

Opowieść o cudzołóstwie…

Oto pewna pani, z najelegantszych kręgów londyńskiego towarzystwa, wdaje się w romans. I wszyscy są szczęśliwi: pani z towarzystwa, jej kochanek – również człowiek z londyńskiego high life’u oraz mąż bohaterki. Mąż bohaterki jest szczęśliwy z najprostszego pod słońcem powodu: nic nie wie o romansie żony. Nieszczęśliwa natomiast jest zdradzana żona kochanka naszej bohaterki.

I tego poczucia nieszczęścia rodzi się wściekłość, żądza zemsty i nieprzemożna chęć odegrania się na zdradzającym ją mężu. Mając do wyboru parę sposobów na zaspokojenie pochłaniającego ją uczucia zemsty udaje się więc do kochanki swojego męża, aby opowiedzieć o jego romansie. Ale postanawia opowiedzieć to… mężowi swojej konkurentki!

Tymczasem – męża konkurentki niema. Wyjechał służbowo na parę dni z miasta. Na szczęście w jego gabinecie trwa remont prowadzony przez pewnego malarza, uważającego się za genialnego – aczkolwiek nieodkrytego jeszcze przez producentów filmowych i teatralnych – aktora. Nasza bohaterka składa mu – popartą sporym honorarium – propozycję: ma zagrać jej męża i przyjąć na siebie gniew i wściekłość zdradzanej żony. Malarz pokojowy, aktor – amator, jak się okazuje, z ochotą przyjmuje rolę i z całym zapałem wciela się w postać dżentelmena z wyższych londyńskich sfer z dającymi się przewidzieć skutkami…

Daje to – oczywiście – początek całej serii katastrof, nieporozumień i nieszczęść. Koszmarnego i nieodparcie śmiesznego zamieszania, które ma zaskakujący komediowy i erotyczny finał…

Premiera 01.07.2022 r.

„Dziady” to klasyka polskiego dramatu romantycznego, obowiązkowa lektura szkolna, arcydzieło literackie i dramatyczne. Wprawdzie dramat romantyczny jest trudny w „przekładzie” na czasy dzisiejsze, ale „Dziady”, z uwagi na powikłane losy polskie, to rzecz zawsze warta przypomnienia i refleksji.
Reżyserem spektaklu jest Stanisław Miedziewski, a tekst opracował Marcin Bortkiewicz. To inscenizacja inna, niż wystawiane dotychczas w polskich teatrach, skupiona na kilku ważnych i wymownych scenach.

Autor: Anna Wakulik
Reżyseria: Maciej Gorczyński
Scenografia: Iwona Bandzarewicz
Muzyka: Szczepan Pospieszalski
Opieka wokalna, muzyka: Anna Bochnak – Fryc

Obsada: Adam Borysowicz (gościnnie), Wojciech Marcinkowski, Katarzyna Pałka, Ksenia Tchórzko (gościnnie).

Dramat Anny Wakulik, rozpięty jest wokół dwóch tematów przewodnich. Pierwszym z nich jest konflikt między wolnością a potrzebą stabilizacji. Jak siedzieć w tej „strefie ciszy” w drodze skądś dokądś, z nadzieją na wydarzenia i wielkie sprawy, i jednocześnie mieć swój kubeczek, swoją pościel i kapcie zawsze przy sobie. Drugi temat ogniskuje się wokół problemu społecznego zła, którego przyczyną jest nieprzepracowana pamięć o doświadczających przemocy (ekonomicznej, seksualnej i kulturowej) i zadających przemoc przodkach: chłopach i właścicielach folwarków, pokutujący w polskiej rzeczywistości jako konflikt klasy ekonomicznie uprzywilejowanej i prekariatu. Konflikt, który za autorką Grupy krwi nazwać można nieuświadomionym i pozaintencjonalnym, a który zarówno autorka, jak i postaci dramatu próbują najpierw zbadać, a potem w finalnym, anarchicznym geście – rozbroić.

Grupa krwi prowokuje do postawienia kilku pytań: czy możliwa jest systemowa naprawa niesprawiedliwości, czy raczej przeciąć ją można jednym, anarchicznym działaniem? Czy zło drzemiące w ludziach, nie pozwalające im na porozumienie ma swoje źródło w systemowej przemocy? Jakie są granice szczerości i próby autentyczności w kontakcie z innymi ludźmi? Czy teatr jest w stanie przepracować historyczne krzywdy? Jakie są źródła hierarchii społecznych? I wreszcie czy ważniejsza jest stabilizacja i bezpieczna praca, czy poczucie wolności?

Spektakl jest realizowany w ramach projektu „Dramatopisanie”, którego organizatorem jest Instytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego, a środki na jego realizację pochodzą z budżetu Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego. „Dramatopisanie” to rozpoczęty w 2020 program stypendialny służący wspieraniu polskiej dramaturgii współczesnej. Nowy Teatr im. Witkacego w Słupsku jest jednym z trzech teatrów w Polsce realizujących spektakle w ramach pierwszej edycji programu. Więcej informacji na www.instytut-teatralny.pl

Premiera: 24 września 2022 r. Nowa Scena Nowego Teatru im. Witkacego w Słupsku

Autorzy:
Izabela Meyza,
Witold Szabłowski

Adaptacja i reżyseria:
Monika Janik-Hussakowska

Scenografia i kostiumy:
Barbara Guzik

Opracowanie muzyczne:
Cezary Reinert

Opieka muzyczna:
Monika Bubniak

Obsada:
Bożena Borek,
Monika Bubniak (gościnnie),
Igor Chmielnik,
Krzysztof Kluzik,
Katarzyna Pałka (gościnnie),
Wojciech Marcinkowski

Spektakl z muzyką na żywo.

A gdyby tak stworzyć sobie dzisiaj swój mały PRL-u na własny użytek?
Tego wyzwania podejmują się Iza i Witek, którzy postanawiają przez pół roku udawać, że dalej mamy orła bez korony i zapis o przyjaźni ze Związkiem Radzieckim w konstytucji, a Ludwik Waryński wciąż patrzy na nas ze stuzłotowego banknotu. Zamieszkują więc w wielkiej płycie, zamieniają laptopy na maszynę do pisania, GPS-a na starą mapę, a komórkę na telefon z tarczą. Przestawiają się z Ikei na meble z Zakładów Produkcji Mebli w Wyszkowie, z opla astry na FIATA 126P, z oliwy z oliwek na smalec ze świni, a z sushi – na bitki wołowe. Próbują zrealizować kartkę na wołowe z kością, wymienić dziesięć kilo gazet na papier toaletowy i regularnie wyłączają sobie wodę i prąd. Słowem – przenoszą się do PRL-u.
Chcą przyjrzeć się współczesnej Polsce przez pryzmat PRL-u i zastanowić się, ile z dawnego systemu zostało w nas do dziś.
Czy im się to uda? Czy możliwe jest odtworzenie atmosfery tamtych lat?
W końcu zawsze mogą ze swojego PRL-u wyjść, a Ci którzy żyli w tamtych czasach, takie możliwości nie mieli…

"Pomoc domowa" Marca Camolettiego to swobodna kontynuacja kultowego spektaklu „Boeing Boeing” tego samego autora. Tym razem doświadczona w męsko - damskich przygodach rubaszna pokojówka musi zmierzyć się w nowym miejscu pracy z kolejnymi wyzwaniami. Nadia to prawdziwy agent w spódnicy, która wszystko wie, wszystko widzi i wszystko ma pod kontrolą. Czy u nowych pracodawców uda jej się rozplątać sercowe kłopoty swoich gospodarzy? Może okazać się to niezwykle trudne bo... każde z nich potajemnie rozpoczyna namiętny romans. Misją Nadii jest utrzymać w sekrecie ich gorące przygody – misją o tyle trudną do wykonania, że wszystko dzieje się w mieszkaniu spokojnego i zgodnego na pozór małżeństwa. Ale nic nie jest niemożliwe dla zaprawionej w bojach pomocy domowej!
Zapraszamy!

Czas trwania spektaklu: 2 godz. 10 minut z przerwą

Autor: Marc Camoletti (m. in. Perła, Boeing Boeing, Z ogłoszenia, Weekend na wsi)
Reżyseria: Albert Osik
Obsada: Magdalena Płaneta, Magdalena Lamża, Monika Janik, Igor Chmielnik, Wojciech Marcinkowski 
Wykonanie: Nowy Teatr im. Witkacego w Słupsku
Premiera: 6 kwietnia 2019

„Wszyscyśmy z jednego szynela” to spektakl muzyczny dryfujący pomiędzy teatrem a kabaretem. Dryfujący również gdzieś pośród rosyjskich stepów, śniegowych zamieci i długich karcianych wieczorów, w atmosferze rzewnej wschodniej muzyki. Za pomocą aluzji, cytatów, zabawnych anegdot udało się Rafałowi Kmicie wyczarować świat XIX-wiecznej Rosji. Pełen humoru, satyry i miejscami ostrej ironii. Ale świat ten nie jest pozbawiony ciepła i liryzmu, będącego hołdem złożonym tamtejszej kulturze. Krótkie, zabawne historie, odwołujące się do twórczości Gogola, Czechowa czy Dostojewskiego, subtelnie i mądrze puentowane, ozdobione są fantastycznymi „pieśniami” Janusza Wojtarowicza.

Jeśli nie chcesz mojej zguby, krokodyla daj mi luby” to najczęściej cytowany dwuwiersz z „Zemsty” – najchętniej grywanej komedii hrabiego Aleksandra Fredry. „Zemsta” to od pokoleń także żelazna pozycja w kanonie lektur polskiej szkoły. Nie bez powodu to utwór znakomicie napisany, odwołujący się do sarmackiej przeszłości, wciąż jeszcze żywej w obyczajowości współczesnych Polaków.
Aleksander Fredro pierwszą komedię napisał już w wieku 25 lat. Jego dorobek jest imponujący. Chętnie przyrównuje się go do francuskiego Moliera. O ile jednak Molier był wyrazicielem etosu mieszczaństwa z jego zaletami i wadami to Fredro jest nieodrodnym synem Polski szlacheckiej, piewcą jej tradycji i kultu staropolskiego obyczaju. Ale nie bezkrytycznym. Wyśmiewa także przywary polskiej szlachty, czego wyrazisty przykład znajdujemy właśnie w „Zemście”