Repertuar

Kim jest Aktor, Reżyser, Inspicjent? Skąd się biorą suknie dla Księżniczki? Czy Wąż zawsze bywa groźny, czy Księżniczka odnajdzie Księcia i czy ta zwariowana Bajka zakończy się szczęśliwie?
Stoi przed nami nie lada wyzwanie. Musimy zrobić wszystko, by magia spektaklu pozostawiła niezwykłe wspomnienia.
Pretekstem do wspólnej zabawy z publicznością jest poszukiwanie przez Księżniczkę ukochanego Księcia. Zobaczymy jej niezwykłe przygody, Czarownicę, ucieczkę przed Żabą i stopniowo odkryjemy tajemnicę, co dzieje się za kulisami podczas spektaklu…

Jedna z najzabawniejszych teatralnych komedii ostatniego półwiecza w nowym przekładzie i adaptacji niezrównanego Bartosza Wierzbięty, który genialnie spolszczył „Shreka”!

Maks nie ma żadnych problemów z życiem uczuciowym, dopóki grafik lotów jego trzech niewiedzących o sobie nawzajem narzeczonych-stewardess, pewnego dnia się nie pokryje… Miłosny czworokąt uzupełniają przyjaciel głównego bohatera i rezolutna rosyjska gosposia, tym bardziej komplikujący akcję, im bardziej starają się ją rozplątać.

Sztuka wpisana do księgi Guinessa za rekordową ilość wystawień i wyróżniona prestiżową nagrodąTony Award, bawi nieustannie publiczność pod każdą szerokością geograficzną!

Zaczarowany świat poezji i piosenki wykreowany przez aktorów we wspólnej interaktywnej zabawie z najmłodszymi odbiorcami teatru. To klasyka literatury dziecięcej. Wiersze Jana Brzechwy lubiane są zarówno przez dzieci jak i dorosłych. Na scenie ujrzymy świat pełen przygód, w którym głównymi bohaterami są zwierzęta (hipopotam, kaczka, stonoga, pies, żaba…) oraz rośliny (pomidor, szczypiorek, kalarepa, groch, cebula…). Zapraszamy naszych milusińskich do wspólnej zabawy w zaczarowanej krainie Brzechwolandii.

Kupiec wenecki to jedna z najciekawszych, ale również najbardziej kontrowersyjnych komedii Szekspira. Jej tytułowym bohaterem jest kupiec Antonio, a nie, jakby się mogło wydawać, żydowski pożyczkodawca Shylock. Motywem budującym napięcie w sztuce i pytania o granice ludzkiej przyzwoitości jest pożyczka udzielona pod zastaw funta ludzkiego mięsa. W przypadku nie zwrócenia długu, wierzyciel rości sobie prawo do wykrojenia kawałka mięsa z ciała dłużnika... Liczni badacze uważają, że Szekspir w tej sztuce utrwala negatywne stereotypy o Żydach, pokazując głównego bohatera jako chciwego wyzyskiwacza, chrześcijanina znów jako uczciwego i dobrego człowieka. Narracja sztuki zgodna jest z ówczesnym głosem ulicy, choć, jak uważają niektórzy badacze, napisany pod presją społeczną dramat ukrywa drugie dno...

"Pan Tadeusz" to jeden z najważniejszych, jeśli nie najważniejszy, z utworów w Polskiej literaturze. Nasza narodowa epopeja będąca baśniowym wspomnieniem nieistniejącego już świata, opisem wielkiej tęsknoty do wolnej ojczyzny, a jednocześnie gorzką refleksją na temat naszych narodowych przywar. Poemat absolutnie wyjątkowy – zwłaszcza w kontekście setnej rocznicy odzyskania przez Polskę niepodległości. Tytułowym bohaterem jest młodzieniec z rodu Sopliców powracający w rodzinne strony, zakochany w młodziutkiej Zosi i uwodzony przez starszą od nich obojga Telimenę. Jego ojciec – Jacek Soplica, ukrywający się pod przebraniem pokutującego mnicha Księdza Robaka, przygotowuje w Soplicowie zbrojne powstanie przeciw rosyjskiemu zaborcy. Jego plany krzyżuje lokalny konflikt o majątek, władzę i obyczaje wybuchający w najmniej odpowiednim momencie. Koniec końców solidarność zwaśnionych sąsiadów zwycięża zwiastując wolną Polskę.

„Pomoc domowa" Marca Camolettiego to swobodna kontynuacja kultowego spektaklu „Boeing Boeing” tego samego autora. Tym razem doświadczona w męsko - damskich przygodach rubaszna pokojówka musi zmierzyć się w nowym miejscu pracy z kolejnymi wyzwaniami. Nadia to prawdziwy agent w spódnicy, która wszystko wie, wszystko widzi i wszystko ma pod kontrolą. Czy u nowych pracodawców uda jej się rozplątać sercowe kłopoty swoich gospodarzy? Może okazać się to niezwykle bo... każde z nich potajemnie rozpoczyna namiętny romans. Misją Nadii jest utrzymać w sekrecie ich gorące przygody – misją o tyle trudną do wykonania, że wszystko dzieje się w mieszkaniu spokojnego i zgodnego na pozór małżeństwa. Ale nic nie jest niemożliwe dla zaprawionej w bojach pomocy domowej! Znakomita adaptacja Bartosza Wierzbięty, reżyseria uwielbianego w Słupsku Alberta Osika oraz Magdalena Płaneta w tytułowej roli to gwarancja świetnej zabawy!

Bijąca na całym świecie rekordy popularności komedia z nutką pikantnego humoru i głębszym morałem w tle – to nasza propozycja na Walentynkowy wieczór. Małżeństwo z trzydziestoletnim „stażem” wyrusza do luksusowego hotelu w podróż mającą uratować ich związek. Uzbrojeni w podręcznik „Seks dla opornych” poszukują remedium na nudę w sypialni. Czy weekend we dwoje z dala od codzienności i tytułowy poradnik wystarczą do rozbudzenia wielkich namiętności? Czy namiętny seks po tylu latach jest jeszcze możliwy? I, co ważniejsze, czy jest im jeszcze potrzebny? A może ten wyjazd zakończy się rozwodem?

Słynny musical według libretta Josepha Steina opartego o powieść tworzącego w jidysz galicyjskiego pisarza Szolema Alejchema – „Tewie mleczarz”. Któż dziś nie zna słynnej, a przecież niemal „sztandarowej” piosenki tego musicalu: „Gdybym był bogaty” – niejako emanacji marzeń ubogiego mleczarza, ale i jednocześnie na pewien sposób filozofa – Tewiego, ojca pięciu córek, borykającego się z codziennymi problemami, a jednak pogodnego, wciąż dyskutującego z Bogiem na temat losu swojego, swoich najbliższych i bliźnich. Warstwę muzyczną „Skrzypka na dachu” stworzył Jerry Bock, a teksty piosenek – Sheldon Harnick.

10 stycznia 2018 roku minęła dwudziesta rocznica tragicznej śmierci młodego kibica Czarnych Słupsk, która zapoczątkowała największe zamieszki w powojennej historii Słupska. Na ulicach miasta płonęły barykady, rzucano koktajlami mołotowa, zdemolowano 22 policyjne radiowozy, policja odpowiedziała gazem łzawiącym. Bezsensowna śmierć trzynastoletniego Przemka Czai, postawa policji, a przede wszystkim kontrowersyjne decyzje prokuratury odcisnęły trwałe piętno na historii naszego miasta, stając się dla wielu, zwłaszcza młodych ludzi, wydarzeniem pokoleniowym. Całość wydarzeń układa się w dramatyczny scenariusz, w którym nie ma wygranych. Racje każdej ze stron wydają się słuszne, nie ma dobrego rozwiązania, a o historii, niczym w starożytnej tragedii, zadecydował los. Czas pozwala nabrać dystansu do wypadków sprzed dwudziestu lat, jednocześnie wspomnienia okazują się nadal żywe, a pamięć o wydarzeniach stycznia 1998 roku przechowywana jest nie tylko w archiwach, ale w żywej tkance miasta - co jakiś czas wyskakując w rozmowach i opowiadaniach. 2018 rok wydaje się dobrą perspektywą, żeby o tych wydarzeniach porozmawiać ponownie, tym bardziej, że jest to też rok, w którym zlikwidowano klub Czarnych Słupsk, istniejący od 1945 roku - kolejnej granicznej daty w historii miasta.

Szary domek to nietuzinkowa opowieść o poszukiwaniu prawdziwej przyjaźni i przezwyciężaniu tego co niemożliwe. W Szarym domku nic nie jest takie jakim się zdaje. Wilk może być artystą, Noc zwinąć się w kłębek i zasnąć w piwnicy, a Wiedźma udowodnić, że jest najmilszą osobą na świecie. Wraz z tytułowym bohaterem zerkamy w zakamarki swojego wnętrza, odkrywamy w nim prawdy, które były na wyciągnięcie ręki lub przypominamy sobie o tych, które zdążyły już obrosnąć kurzem. Szary domek to historia piękna, wzruszająca, pełna refleksji, która pobudzi wyobraźnię widza w każdym wieku.

Spektakl powstanie na podstawie książki, która została napisana i zilustrowana przez laureatki pierwszej edycji konkursu „Piórko 2015. Nagroda Biedronki za książkę dla dzieci” oraz przy współudziale finansowym Jeronimo Martins Polska S.A. – właściciela marki Biedronka.

Tekst Iwana Wyrypajewa to opowieść o ludziach, mieszkających w niewielkim miasteczku – takim jak Słupsk… Ta historia, jeśli w ogóle o tradycyjnej narracji możemy tutaj mówić, mogłaby się przydarzyć zarówno w głębokiej Rosji, jak i gdzieś na Pomorzu.

Słupski "Tlen" jest muzyczną podróżą, sekwencją scen nacechowanych biblijną, starocerkiewną estetyką. Główny bohater, zanurzony w codzienności, zabija z potrzeby metafizycznych przeżyć. Poszukuje miłości, która pozwala mu oddychać. Spektakl jest przypowieścią o moralności, egzystencji i brutalnej rzeczywistości, zabierającej powietrze. Tutaj sacrum nieustannie miesza się z profanum, a czystość z brudem. Walka o tlen staje się głównym celem i swoistą obsesją Saszy.

W. Sigariew

„Wykrywacz kłamstw"

Reżyseria: Dominik Nowak

Projekt scenografii: Barbara Guzik

Obsada: Bożena Borek, Igor Chmielnik, Krzysztof Kluzik.

Premiera 25 maja 2019 r. Mała Scena - Nowy Teatr w Słupsku

"Wykrywacz kłamstw" to przewrotna komedia małżeńska, w której okazuje się, że zarówno kłamstwo, jak i chęć odkrycia prawdy mogą prowadzić do zguby. W szarym, poradzieckim mieszkaniu żyje małżeństwo w średnio zaawansowanym wieku – notorycznie przepijający wszystkie pieniądze Borys oraz histeryczna Nadia. Wszystko się zmienia, kiedy do akcji wkracza Hipnotyzer mający dowiedzieć się, gdzie gospodarz domu ukrył pieniądze. Brawurowe zwroty akcji i wybuchowa mieszanka temperamentów doprowadzają do zabawnej konkluzji, że być może warto jednak czasami budować życie na fundamencie iluzji... Sztuka Wasilija Sigariewa jest świetną pozycją repertuarową dla widzów, którzy cenią absurdalny humor, dynamikę i językową ekspresję. "Wykrywacz kłamstw" to klasyczna komedia, rozrywka na najwyższym poziomie.

Jeśli nie chcesz mojej zguby, krokodyla daj mi luby” to najczęściej cytowany dwuwiersz z „Zemsty” – najchętniej grywanej komedii hrabiego Aleksandra Fredry. „Zemsta” to od pokoleń także żelazna pozycja w kanonie lektur polskiej szkoły. Nie bez powodu to utwór znakomicie napisany, odwołujący się do sarmackiej przeszłości, wciąż jeszcze żywej w obyczajowości współczesnych Polaków.
Aleksander Fredro pierwszą komedię napisał już w wieku 25 lat. Jego dorobek jest imponujący. Chętnie przyrównuje się go do francuskiego Moliera. O ile jednak Molier był wyrazicielem etosu mieszczaństwa z jego zaletami i wadami to Fredro jest nieodrodnym synem Polski szlacheckiej, piewcą jej tradycji i kultu staropolskiego obyczaju. Ale nie bezkrytycznym. Wyśmiewa także przywary polskiej szlachty, czego wyrazisty przykład znajdujemy właśnie w „Zemście”